A gdzie "TO" jest w Biblii?

Wszystko o Biblii

Moderator: Marek MRB

maku
Przyjaciel forum
Posty: 19
Rejestracja: 05-10-10, 10:12
Lokalizacja: Północ

Re: A gdzie "TO" jest w Biblii?

Post autor: maku » 10-10-10, 22:02

Dzięki z to Pwt 25,5.
Próbuje to przetrawić ;-)
Myslę ,żeby sprawdzić co na to żydowscy komentatorzy?
protestant

maku
Przyjaciel forum
Posty: 19
Rejestracja: 05-10-10, 10:12
Lokalizacja: Północ

Re: A gdzie "TO" jest w Biblii?

Post autor: maku » 11-10-10, 12:32

Zadałem pytanie na portalu żydowskim.
> e-mail pytającego
> pytanie Proszę o odpowiedz, jak interpretują żydowscy komentatorzy tekst 1 Moj
> 38,8nn( chodzi o Onana ).Prosze się odnieść również do 5 Moj25,5nn .
> Spotkałem się z sytuacją różnych wyjasnień funkcjonujących pomiedzy kościołem
> Rzymsko-katolickim a protestanckim, stąd próba dotarcia do komentarzy
> żydowskich.Pozdrawiam

W Bereszit znajduje się opis sytuacji, w której Jehuda poleca swojemu synowi Onanowi, aby miał potomstwo z Tamar, żoną zmarłego brata Era. Było to tak zwane małżeństwo lewirackie (jibum) - nakazane przez Torę. ,,Ale Onan wiedział, że to nie jego będzie potomstwo. Więc gdy przychodził do żony swego brata, to tak, aby nie zaszła w ciążę" - (szichet arca - ,,niszczył na ziemię" nasienie) (Bereszit 38, 9). ,,To, co robił, było złe w oczach Boga i sprawił, że umarł także on" (Bereszit 38, 10). Onan wiedział, że dzieci będą odrodzeniem duszy Era, a był na to zbyt samolubny (Rambam).
Historia ta wyznaczyła zasadniczo stosunek judaizmu do masturbacji. Potępienie Onana przez Boga jest uznane za dowód na to, że masturbacja jest niedopuszczalna. Od imienia Onan pochodzi też oczywiście słowo onanizm.
W wielu sprawach różne nurty judaizmu reprezentują odmienne poglądy. Onanizm jest właśnie jednym z tych tematów.
Judaizm ortodoksyjny stoi na stanowisku zgodnym z halachą, że masturbacja jest zakazana. Uzasadnia to faktem, że zabronione są wszelkie przejawy seksualności poza małżeństwem, bo funkcją seksualności jest umacnianie związku kobiety i mężczyzny oraz prokreacja. Masturbacja jest niszczeniem nasienia, które jest źródłem życia, w sposób, który ani nie kreuje ludzkiego istnienia, ani nie pogłębia związku małżeńskiego, a wręcz przeciwnie - może go osłabić. Kontrolowanie seksualnych impulsów jest jedną z cech odróżniających ludzi od zwierząt, a masturbacja jest przejawem braku takiej samokontroli.
Judaizm konserwatywny i reformowany nie uznają masturbacji za grzech i interpretują historię Onana w mniej więcej taki sposób: obowiązkiem brata było poślubienie wdowy po bezdzietnym bracie, aby nazwać syna zrodzonego z tego związku imieniem zmarłego i w ten sposób zapewnić bratu symboliczne istnienie. Grzech Onana nie polegał więc na tym, że ,,niszczył nasienie" poprzez masturbację, ale że stosował stosunek przerywany, przez co przeciwstawiał się woli swojego ojca i wykorzystywał seksualnie wdowę po bracie, odmawiając jej jednocześnie potomstwa. I to było jego winą, a nie masturbacja.

Jeszcze nawet nie miałem chwili,żeby to przeanalizować. Pobierznie ,rzecz biorąc to owi komentatorzy różnie rzecz traktują.
Poza tym, co ważniejsze nie odnosi się do Pwt25,5! zapomniał ;-)
Ostatnio zmieniony 11-10-10, 12:32 przez maku, łącznie zmieniany 1 raz.
protestant

Awatar użytkownika
KubaCh
Administrator
Posty: 1325
Rejestracja: 21-10-08, 09:10
Lokalizacja: Warszawa
Kontakt:

Re: A gdzie "TO" jest w Biblii?

Post autor: KubaCh » 11-10-10, 17:28

Bo w pytaniu nie było ani słowa o antykoncepcji i w związku z tym czytający pytanie (i udzuelający odpowiedzi) podążył "automatycznym" tropem Onan => onanizm. Moim zdaniem trzeba doprecyzować pytanie, bo inaczej dowiemy się jedynie jak w judaizmie traktowana jest masturbacja, a nie o to było pytanie.

Awatar użytkownika
hiob
Administrator
Posty: 11191
Rejestracja: 24-10-07, 22:28
Lokalizacja: Północna Karolina, USA
Kontakt:

Re: A gdzie "TO" jest w Biblii?

Post autor: hiob » 20-12-10, 03:47

Spowiedź

<span style="color: rgb(0, 0, 128);">Wracam do tego cyklu, bo po pierwsze kończy się Adwent, więc dobrze by było przypomnieć sobie o pojednaniu się z Bogiem i bliskimi, a po drugie temat "wyskoczył" na moim forum. Zatem&#8230; czy Biblia naucza gdziekolwiek, że ludzie powinni się spowiadać kapłanowi? Czy nie wystarczy się wyspowiadać bezpośrednio Bogu? Czy to wymysł średniowiecznego kleru, który chciał kontrolować wiernych poznając ich tajemnice, czy raczej praktyka wywodząca się jeszcze ze Starego Testamentu? Zobaczmy, co nam o spowiedzi mówi Biblia: <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Jeżeli więc kto popełni jedno z tych przestępstw, to niech wyzna, że przez to zgrzeszył. Wtedy przyniesie jako ofiarę zadośćuczynienia dla Pana za swój grzech &#8211; samicę spośród małego bydła, owcę lub kozę, na ofiarę przebłagalną. A kapłan dokona przebłagania za jego grzech. [&#8230;]  W ten sposób kapłan dokona przebłagania za grzech, który tamten popełnił, i będzie mu odpuszczony.  <span style="color: rgb(0, 0, 128);">(Kpł 5, 5-6, 10b) <span style="color: rgb(0, 0, 128);"> <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Przemówił znów Pan do Mojżesza tymi słowami: Powiedz Izraelitom: jeżeli mężczyzna lub kobieta dopuszcza się jakiego grzechu wobec ludzi, popełniając przestępstwo przeciw Panu, to osoba ta zaciągnie winę. Mają wyznać grzech popełniony i oddać dobro nieprawnie zabrane z dodaniem piątej części temu, wobec kogo zawinili.(Lb 5, 5-7) <span style="color: rgb(0, 0, 128);"> <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Nie zazna szczęścia, kto błędy swe ukrywa; kto je wyznaje, porzuca &#8211; ten miłosierdzia dostąpi.(Prz 28, 13) <span style="color: rgb(255, 0, 0);"> Nie wstydź się wyznać swych grzechów i nie zmagaj się z prądem rzeki! <span style="color: rgb(0, 0, 128);">(Syr 4,26) <span style="color: rgb(255, 0, 0);"> I oto przynieśli Mu paralityka, leżącego na łożu. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: Ufaj, synu! Odpuszczają ci się twoje grzechy. Na to pomyśleli sobie niektórzy z uczonych w Piśmie: On bluźni. A Jezus, znając ich myśli, rzekł: Dlaczego złe myśli nurtują w waszych sercach? Cóż bowiem jest łatwiej powiedzieć: Odpuszczają ci się twoje grzechy, czy też powiedzieć: Wstań i chodź! Otóż żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów &#8211; rzekł do paralityka: Wstań, weź swoje łoże i idź do domu! On wstał i poszedł do domu. A tłumy ogarnął lęk na ten widok, i wielbiły Boga, który takiej mocy udzielił ludziom.<span style="color: rgb(0, 0, 128);">(Mt 9, 2-8) <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Wystąpił Jan Chrzciciel na pustyni i głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów. Ciągnęła do niego cała judzka kraina oraz wszyscy mieszkańcy Jerozolimy i przyjmowali od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając /przy tym/ swe grzechy.<span style="color: rgb(0, 0, 128);">(Mk 1, 4-5) <span style="color: rgb(0, 0, 128);"> <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane. (J 20, 22-23) <span style="color: rgb(255, 0, 0);"> Wyznawajcie zatem sobie nawzajem grzechy, módlcie się jeden za drugiego, byście odzyskali zdrowie. Wielką moc posiada wytrwała modlitwa sprawiedliwego. <span style="color: rgb(0, 0, 128);">(Jk 5,16) <span style="color: rgb(0, 0, 128);"> <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, [Bóg] jako wierny i sprawiedliwy odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej nieprawości. (1J 1, 9) <span style="color: rgb(0, 0, 128);"> <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Jeśli ktoś spostrzeże, że brat popełnia grzech, który nie sprowadza śmierci, niech się modli, a przywróci mu życie, mam na myśli tych, których grzech nie sprowadza śmierci. Istnieje taki grzech, który sprowadza śmierć. W takim wypadku nie polecam, aby się modlono. Każde bezprawie jest grzechem, są jednak grzechy, które nie sprowadzają śmierci.( 1J 5, 16-17) <span style="color: rgb(255, 0, 0);"> Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas z sobą przez Chrystusa i zlecił na posługę jednania. Albowiem w Chrystusie Bóg jednał z sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania. Tak więc w imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem.<span style="color: rgb(0, 0, 128);">  (2 Kor 5, 18-20) <span style="color: rgb(255, 0, 0);"> Przychodziło też wielu wierzących, wyznając i ujawniając swoje uczynki.<span style="color: rgb(0, 0, 128);"> (Dz 19,18) <span style="color: rgb(0, 0, 128);"> Oczywiście jak zwykle w takich przypadkach należy dodać, że nie każdy tu cytowany werset naucza wprost o potrzebie spowiedzi kapłanowi, choć niektóre z nich, jak np. ten z Ewangelii św. Jana, nie pozostawiają żadnych wątpliwości co do potrzeby ustnej spowiedzi kapłanom. Cytaty ze Starego Testamentu potwierdzają, że jest to stara, odwieczna praktyka. Natura ludzka się nie zmieniła, a Bóg, który nas zna wie, że bez ustnej spowiedzi szybko sami siebie zaczniemy oszukiwać.<span style="color: rgb(0, 0, 128);">Cytat z Mateusza mówi o odpuszczeniu grzechów przez Jezusa, ale Duch Święty natchną autora, by użył liczby mnogiej mówiąc, że "tłumy ogarnął lęk na ten widok, i wielbiły Boga, który takiej mocy udzielił ludziom". Także warto zwrócić uwagę na cytat z Listu do Koryntian, bo jest on często pomijany w apologetycznych dyskusjach na temat spowiedzi. A św. Paweł tam mówi ważne słowa, mianowice, że "w imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień."  Oczywiście napominać można czyjeś przewinienia, a te trzeba najpierw poznać. Nie przez plotki i donosy. Kontekst mówi o "posłudze pojednania", która jest zadaniem apostoła.<span style="color: rgb(0, 0, 128);">Są też dokumenty z pierwszych wieków chrześcijaństwa, Didache z pierwszego wieku, ( XIV. 1. W dniu Pana, w niedzielę, gromadźcie się razem, by łamać chleb i składać dziękczynienie, a wyznawajcie ponadto wasze grzechy, aby ofiara wasza była czysta), św. Ireneusz  w roku 180, Orygenes i św. Cyprian w trzecim wieku i wiele innych pokazujących, że sakramentalna spowiedź była częścią naszej wiary od samego początku. To jednak już nie należy do naszego cyklu, który ma jedynie być narzędziem i pomocą dla tych, którzy za pomocą Biblii muszą uzasadnić naukę Kościoła Katolickiego.
Ostatnio zmieniony 20-12-10, 14:17 przez hiob, łącznie zmieniany 1 raz.
Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy. (1 J 3,1a)

Awatar użytkownika
hiob
Administrator
Posty: 11191
Rejestracja: 24-10-07, 22:28
Lokalizacja: Północna Karolina, USA
Kontakt:

Re: A gdzie "TO" jest w Biblii?

Post autor: hiob » 29-02-12, 17:17

Kościół

Czy Jezus zostawił nam Kościół, czy to wymysł "ciemnych wieków Średniowiecza", pragnących władzy ludzi, lub cesarza Konstantyna? Czy Kościół to jest konkretna instytucja, czy tylko wspólnota wszystkich chrześcijan, wszystkich ochrzczonych, lub po prostu wierzących w Jezusa? Co na ten temat mówi Biblia?

<span style="color: rgb(255, 0, 0);"> Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. (Mt 16,18)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Jeśli i tych nie usłucha, donieś Kościołowi! A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik! Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie. (Mt 18, 17-18)

Powyższy werset jest bardzo ważny, bo jednoznacznie wskazuje na to, że Pan Jezus miał na myśli bardzo konkretną instytucję, mającą autorytet i prawo nie tylko upominania i karania chrześcijan, ale stanowienia praw i interpretacji problemów w sposób nieomylny, bo uznawany w Niebie. A tam przecież nie ma żadnego kłamstwa, ani błędów.

Podobnie ten werset, gdzie św. Paweł wręcz mimochodem wspomina Kościół jako coś oczywistego:

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Gdybym zaś się opóźniał, [piszę], byś wiedział, jak należy postępować w domu Bożym, który jest Kościołem Boga żywego, filarem i podporą prawdy. (1 Tym 3,15)

Także te wersety pokazują, że Pan Jezus ustanowił konkretny Kościół uczący i sprawujący posługę wobec wiernych:

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata. (Mt 28, 18-20)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">I rzekł do nich: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! (Mk 16,15)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi; lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który Mnie posłał. (Łk 10,16)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze (J 14,16)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem. (J 14, 26)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. (J 16,13)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">A więc nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga - zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha. (Ef 2, 19-22)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">I On ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami dla przysposobienia świętych do wykonywania posługi, celem budowania Ciała Chrystusowego, aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa. (Ef 4, 11-13)

Sukcesja apostolska biskupów Kościoła, zakładanie nowych, lokalnych kościołów i ustanawianie biskupów:

<span style="color: rgb(255, 0, 0);"> Napisano bowiem w Księdze Psalmów: Niech opustoszeje dom jego i niech nikt w nim nie mieszka! A urząd jego niech inny obejmie! Trzeba więc, aby jeden z tych, którzy towarzyszyli nam przez cały czas, kiedy Pan Jezus przebywał z nami, począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym został wzięty od nas do nieba, stał się razem z nami świadkiem Jego zmartwychwstania. (Dz 1, 20-22)
<br style="color: rgb(255, 0, 0);"><span style="color: rgb(255, 0, 0);">Kiedy w każdym Kościele wśród modlitw i postów ustanowili im starszych, polecili ich Panu, w którego uwierzyli. (Dz 14,23)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Kiedy przechodzili przez miasta, nakazywali im przestrzegać postanowień powziętych w Jerozolimie przez Apostołów i starszych. Tak więc utwierdzały się Kościoły w wierze i z dnia na dzień rosły w liczbę. (Dz 16, 4-5)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Uważajcie na samych siebie i na całe stado, nad którym Duch Święty ustanowił was biskupami, abyście kierowali Kościołem Boga, który On nabył własną krwią. (Dz 20,28)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Nie zaniedbuj w sobie charyzmatu, który został ci dany za sprawą proroctwa i przez nałożenie rąk kolegium prezbiterów. (1 Tm 4,14)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Na nikogo rąk pospiesznie nie wkładaj ani nie bierz udziału w grzechach cudzych. (1 Tm 5,22)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">co usłyszałeś ode mnie za pośrednictwem wielu świadków, przekaż zasługującym na wiarę ludziom, którzy też będą zdolni nauczać i innych. (2 Tm 2,2)
<br style="color: rgb(255, 0, 0);"><span style="color: rgb(255, 0, 0);">W tym celu zostawiłem cię na Krecie, byś zaległe sprawy należycie załatwił i ustanowił w każdym mieście prezbiterów. (Tt 1,5a)

A to wersety uczące o woli Boga, by Kościół był jeden, by chrześcijanie tworzyli jedną Wspólnotę:

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz. (J 10,16)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);"> Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie;<span style="color: rgb(255, 0, 0);"> aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał. I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś. (J 17, 20-23)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">A przeto upominam was, bracia, w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa, abyście byli zgodni, i by nie było wśród was rozłamów; byście byli jednego ducha i jednej myśli. Doniesiono mi bowiem o was, bracia moi, przez ludzi Chloe, że zdarzają się między wami spory. Myślę o tym, co każdy z was mówi: Ja jestem Pawła, a ja Apollosa; ja jestem Kefasa, a ja Chrystusa. Czyż Chrystus jest podzielony? Czyż Paweł został za was ukrzyżowany? Czyż w imię Pawła zostaliście ochrzczeni? (1 Kor 1, 10-13)

Każdy w Kościele ma inną rolę, mimo, że jest to Jeden Kościół:

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">I tak ustanowił Bóg w Kościele najprzód apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, a następnie tych, co mają dar czynienia cudów, wspierania pomocą, rządzenia oraz przemawiania rozmaitymi językami. (1 Kor 12,28)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Jak bowiem w jednym ciele mamy wiele członków, a nie wszystkie członki spełniają tę samą czynność - podobnie wszyscy razem tworzymy jedno ciało w Chrystusie, a każdy z osobna jesteśmy nawzajem dla siebie członkami. (Rz 12, 4-5)

Kościół też od początku miał nie tylko za cel głoszenie Dobrej Nowiny, ale także materialną pomoc dla swych członków. Wynika to jednoznacznie z nauki Pana Jezusa i apostołów, a Biblia nam pokazuje, że Kościół od początku prowadził taką działalność:

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Weselcie się nadzieją. W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie - wytrwali. Zaradzajcie potrzebom świętych. Przestrzegajcie gościnności. (Rz 12, 12-13)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Wówczas zapytają sprawiedliwi: Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? spragnionym i daliśmy Ci pić? Kiedy widzieliśmy Cię przybyszem i przyjęliśmy Cię? lub nagim i przyodzialiśmy Cię? Kiedy widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie? A Król im odpowie: Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili. (Mt 25, 37-40)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Jeśli na przykład brat lub siostra nie mają odzienia lub brak im codziennego chleba, a ktoś z was powie im: Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i najedzcie do syta! - a nie dacie im tego, czego koniecznie potrzebują dla ciała - to na co się to przyda? Tak też i wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie. (Jk 2, 15-17)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Wówczas, gdy liczba uczniów wzrastała, zaczęli helleniści szemrać przeciwko Hebrajczykom, że przy codziennym rozdawaniu jałmużny zaniedbywano ich wdowy. Nie jest rzeczą słuszną, abyśmy zaniedbywali słowo Boże, a obsługiwali stoły - powiedziało Dwunastu, zwoławszy wszystkich uczniów. Upatrzcie zatem, bracia, siedmiu mężów spośród siebie, cieszących się dobrą sławą, pełnych Ducha i mądrości. Im zlecimy to zadanie. My zaś oddamy się wyłącznie modlitwie i posłudze słowa. Spodobały się te słowa wszystkim zebranym i wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego, Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antiochii. Przedstawili ich Apostołom, którzy modląc się włożyli na nich ręce. (Dz 6, 1-6)

To tylko niektóre, wybrane wersety. Jest ich znacznie więcej. Polecam też inny tekst, gdzie pisałem o tym czym, albo raczej Kim jest Kościół: <a href="http://www.fronda.pl/blogowisko/wpis/na ... l">LINK</a>

Przypomnę również, że to jest kolejny wpis z całego cyklu wpisów zatytułowanych "A gdzie "TO" jest w Biblii?" Na stronie <a href="http://jaskiernia.org">www.jaskiernia.org </a>jest spis treści i tam, w dziale "Apologetyka" są linki do wszystkich wpisów z tego cyklu. Zapraszam.
Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy. (1 J 3,1a)

Awatar użytkownika
hiob
Administrator
Posty: 11191
Rejestracja: 24-10-07, 22:28
Lokalizacja: Północna Karolina, USA
Kontakt:

Re: A gdzie "TO" jest w Biblii?

Post autor: hiob » 01-03-12, 03:51

Papież

Pisząc o papieżu warto pamiętać, że mamy tu dwa różne zagadnienia. Pierwsze, to przodownictwo, prymat Piotra. Drugim zagadnieniem jest sukcesja urzędu. Wykazanie, że rola Piotra nie zakończyła się w momencie Jego śmierci.

Protestanci zwykle przyznają, że Piotr był niekwestionowanym przywódcą spośród Dwunastu, ale negują fakt, że jego następcy mieli podobną rolę. Z samej Biblii można też wykazać, że jego rola nie zakończyła się w momencie jego śmierci. Pan Jezus ustanowił bowiem urząd. Oddajmy głos Pismu Świętemu.

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. (Mt 16,18)

Tu warto od razu zauważyć, że wielu wrogich Kościołowi protestantów zauważa tu, że w tym zdaniu użyte są dwa różne słowa: Petros i petra i że pan Jezus nie powiedział, że to na "Piotrze" zbuduje swój Kościół, ale na "skale" którą jest On sam. Jak odpowiedzieć na taki zarzut?

Przede wszystkim należy zauważyć, że słowo "petra" jest rodzaju żeńskiego. Trudno więc, by pan Jezus nazwał Szymona "Petriną". Wiemy też, z samej Biblii, że Jezus i apostołowie rozmawiali po aramejsku, nie po grecku. A po aramejsku mamy tylko jedno słowo, "kefa". Pan Jezus zatem nazwał Szymona Kefasem, nie Petrosem:

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">I przyprowadził go do Jezusa. A Jezus wejrzawszy na niego rzekł: Ty jesteś Szymon, syn Jana, ty będziesz nazywał się Kefas - to znaczy: Piotr. (J 1,42)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Myślę o tym, co każdy z was mówi: Ja jestem Pawła, a ja Apollosa; ja jestem Kefasa, a ja Chrystusa. (1 Kor 1,12)

... <span style="color: rgb(255, 0, 0);">i że ukazał się Kefasowi, a potem Dwunastu... (1 Kor 15,5)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">i uznawszy daną mi łaskę, Jakub, Kefas i Jan, uważani za filary, podali mnie i Barnabie prawicę na znak wspólnoty, byśmy szli do pogan, oni zaś do obrzezanych (Ga 2,9)

Ponadto cały kontekst wypowiedzi Pana Jezusa w Mt 16 wskazuje na to, że to właśnie na Piotrze Jezus będzie budował Kościół.

Wróćmy do cytatów potwierdzających szczególną rolę Piotra:

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Szymonie, Szymonie, oto szatan domagał się, żeby was przesiać jak pszenicę; ale Ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara. Ty ze swej strony utwierdzaj twoich braci. (Łk 22,31-32)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Powiedział mu po raz trzeci: Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie? Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: Czy kochasz Mnie? I rzekł do Niego: Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego Jezus: Paś owce moje. (J 21,17)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">W tej samej godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali zebranych Jedenastu i innych z nimi, którzy im oznajmili: Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi. (Łk 24,33-34)

W Dziejach Apostolskich widzimy przewodnią rolę Piotra na każdym kroku. Jest zawsze wymieniany pierwszy, pierwszy zabiera głos, albo swym głosem kończy dyskusję, jest sprawcą pierwszego cudu, przyjmuje do Kościoła pierwszych konwertytów i pierwszych pogan, karze tych, którzy oszukali Kościół i ekskomunikuje heretyka, Szymona Magnusa:
<br style="color: rgb(255, 0, 0);"><span style="color: rgb(255, 0, 0);"> Przybywszy tam weszli do sali na górze i przebywali w niej: Piotr i Jan, Jakub i Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Szymon Gorliwy, i Juda, /brat/ Jakuba. Wszyscy oni trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i braćmi Jego. Wtedy Piotr w obecności braci, a zebrało się razem około stu dwudziestu osób, tak przemówił: (Dz 1, 13-15)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Wtedy stanął Piotr razem z Jedenastoma i przemówił do nich donośnym głosem: Mężowie Judejczycy i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, przyjmijcie do wiadomości i posłuchajcie uważnie mych słów. (Dz 2,14)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Nawróćcie się - powiedział do nich Piotr - i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego. [...] Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz. (Dz 2, 38, 41)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Nie mam srebra ani złota - powiedział Piotr - ale co mam, to ci daję: W imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, chodź! I ująwszy go za prawą rękę, podniósł go. A on natychmiast odzyskał władzę w nogach i stopach. (Dz 3, 6-7)
<br style="color: rgb(255, 0, 0);"><span style="color: rgb(255, 0, 0);"> Powiedz mi - zapytał ją Piotr - czy za tyle sprzedaliście ziemię? Tak, za tyle - odpowiedziała. A Piotr do niej: Dlaczego umówiliście się, aby wystawiać na próbę Ducha Pańskiego? Oto stoją w progu ci, którzy pochowali twego męża. Wyniosą też ciebie. A ona upadła natychmiast u jego stóp i skonała. Gdy młodzieńcy weszli, znaleźli ją martwą. Wynieśli ją więc i pochowali obok męża. (Dz 5, 8-10)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Niech pieniądze twoje przepadną razem z tobą - odpowiedział mu Piotr - gdyż sądziłeś, że dar Boży można nabyć za pieniądze. Nie masz żadnego udziału w tym dziele, bo serce twoje nie jest prawe wobec Boga. Odwróć się więc od swego grzechu i proś Pana, a może ci odpuści twój zamiar. (Dz 8,20-22)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Kiedy Piotr jeszcze mówił o tym, Duch Święty zstąpił na wszystkich, którzy słuchali nauki. I zdumieli się wierni pochodzenia żydowskiego, którzy przybyli z Piotrem, że dar Ducha Świętego wylany został także na pogan. Słyszeli bowiem, że mówią językami i wielbią Boga. (Dz 10, 44-46)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);"> Po długiej wymianie zdań przemówił do nich Piotr: Wiecie, bracia, że Bóg już dawno wybrał mnie spośród was, aby z moich ust poganie usłyszeli słowa Ewangelii i uwierzyli.[...] Umilkli wszyscy... (Dz 15:7, 12a)

Warto się na moment zatrzymać przy tym wersecie. To pierwszy sobór, czy synod Kościoła. Była długa dyskusja, ale zakończyła się wypowiedzią Piotra. Jego deklaracja, dotycząca zagadnień dogmatycznych, została po prostu przyjęta. Jedynie Jakub, który był biskupem Jerozolimy, dodał kilka praktycznych uwag, dotyczących wprowadzenia w życie tego, co dogmatycznie ustalił Piotr.

Gdy apostołowie są wymieniani w Ewangeliach, zawsze, bez wyjątku, pierwszy jest Piotr, a ostatni Judasz:

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził. (Mt 10,2-4)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ustanowił więc Dwunastu: Szymona, któremu nadał imię Piotr; dalej Jakuba, syna Zebedeusza, i Jana, brata Jakuba, którym nadał przydomek Boanerges, to znaczy synowie gromu; dalej Andrzeja, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Tomasza, Jakuba, syna Alfeusza, Tadeusza, Szymona Gorliwego i Judasza Iskariotę, który właśnie Go wydał. (Mk 3,16-19)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Z nastaniem dnia przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu, których też nazwał apostołami: Szymona, którego nazwał Piotrem; i brata jego, Andrzeja; Jakuba i Jana; Filipa i Bartłomieja; Mateusza i Tomasza; Jakuba, syna Alfeusza, i Szymona z przydomkiem Gorliwy; Judę, syna Jakuba, i Judasza Iskariotę, który stał się zdrajcą. (Łk 6, 13-16)

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Przybywszy tam weszli do sali na górze i przebywali w niej: Piotr i Jan, Jakub i Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Szymon Gorliwy, i Juda, /brat/ Jakuba. (Dz 1,13)

A co z sukcesją apostolską? Skąd wiemy, że to, co dotyczyło Piotra i apostołów miało dotyczyć całego Kościoła przez wieki?

Gdy Judasz się zabił, dla apostołów było oczywiste, że skoro jego "stanowisko", jego urząd został pusty, trzeba wybrać kogoś, by go obsadzić:

<span style="color: rgb(255, 0, 0);"> Napisano bowiem w Księdze Psalmów: Niech opustoszeje dom jego i niech nikt w nim nie mieszka! A urząd jego niech inny obejmie! Trzeba więc, aby jeden z tych, którzy towarzyszyli nam przez cały czas, kiedy Pan Jezus przebywał z nami, począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym został wzięty od nas do nieba, stał się razem z nami świadkiem Jego zmartwychwstania. (Dz 1, 20-22)

Pan Jezus jest nazywany "Synem Dawida" i Królem, więc zobaczmy jak to było na Jego dworze, wśród jego potomków. Prorok Izajasz został posłany do Szebny, zarządcy na dworze Dawida, (a precyzyjniej jednego z jego potomków), by mu oznajmić, że nie będzie już więcej pełnił swych obowiązków. Odbierze mu więc jego pan klucze i przekaże je następcy, Eliakimowi, który będzie nazywany "ojcem". Dlatego my też nazywamy papieża, namiestnika Chrystusa, syna Dawida, Ojcem Świętym.

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Tak mówi Pan, Bóg Zastępów: Idź, wejdź do tego ministra, do Szebny, zarządcy pałacu, który sobie wykuwa grobowiec wysoko i w skale drąży dla siebie komnatę: Co ty tu posiadasz i kogo ty masz tutaj, żeś sobie tu wyciosał grobowiec? Oto Pan zrzuci cię, człowiecze, z wielkim rozmachem i uchwyci cię jednym chwytem, i tocząc cię zwinie w kłębek jak piłkę, rzucając po ziemi przestronnej. Tam umrzesz i tam pójdą pojazdy, z których się chlubiłeś, o ty, zakało domu twego pana! Gdy strącę cię z twego urzędu i przepędzę cię z twojej posady, tegoż dnia powołam sługę mego, Eliakima, syna Chilkiasza. Oblokę go w twoją tunikę, przepaszę go twoim pasem, twoją władzę oddam w jego ręce: on będzie ojcem dla mieszkańców Jeruzalem oraz dla domu Judy. Położę klucz domu Dawidowego na jego ramieniu; gdy on otworzy, nikt nie zamknie, gdy on zamknie, nikt nie otworzy. (Iz 22, 15-22)

Nic zatem dziwnego, że Jezus daje Piotrowi klucze, symbol urzędu przechodzącego na następców. Wyraźne nawiązanie do Iz 22:

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie. (Mt 16,19)

Klucze, które dopiero na końcu czasów powrócą do naszego Pana, Jezusa Chrystusa:

<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Kiedym Go ujrzał, do stóp Jego upadłem jak martwy, a On położył na mnie prawą rękę, mówiąc: Przestań się lękać! Jam jest Pierwszy i Ostatni i żyjący. Byłem umarły, a oto jestem żyjący na wieki wieków i mam klucze śmierci i Otchłani. (Ap 1, 17-18)
Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy. (1 J 3,1a)

Awatar użytkownika
Czernin
Przyjaciel forum
Posty: 72
Rejestracja: 27-04-14, 21:46
Lokalizacja: Polska, Mazowieckie

Re: A gdzie "TO" jest w Biblii?

Post autor: Czernin » 26-05-15, 22:14

Jak Hiobie z tym tematem, czy masz coś ciekawego do zamieszczenia? chętnie bym poczytał.
Jeśli nie będziesz umiał myśleć, to świat pomyśli za Ciebie.

darok
Przyjaciel forum
Posty: 5
Rejestracja: 16-06-15, 14:59
Lokalizacja: Lublin

Re: A gdzie "TO" jest w Biblii?

Post autor: darok » 17-06-15, 10:29

Cóż nasza wiara w dużej mierze opiera się teraz nie na surowym czytaniu bibli ale w większym stopniu na interpretacji innych.

Awatar użytkownika
hiob
Administrator
Posty: 11191
Rejestracja: 24-10-07, 22:28
Lokalizacja: Północna Karolina, USA
Kontakt:

Re: A gdzie "TO" jest w Biblii?

Post autor: hiob » 17-06-15, 22:36

darok pisze:Cóż nasza wiara w dużej mierze opiera się teraz nie na surowym czytaniu bibli ale w większym stopniu na interpretacji innych.
Po pierwsze czytanie każdego tekstu polega na tym, że go jakoś interpretujemy. Po drugie - co to znaczy "na interpretacji innych"? Możesz podać jakiś przykład?

Nasza wiara opiera się przede wszystkim na nauce Jezusa i apostołów. Im właśnie Jezus nakazał: "Idźcie i nauczajcie...". Biblia nam przekazuje Słowo Boże, prawdę o tamtych czasach i o tym, czego Jezus nauczał, ale to nie tylko na Biblii się opieramy. Co więcej - Nowy Testament to także zapisana interpretacja nauki Jezusa przez św. Pawła i innych.
Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy. (1 J 3,1a)

AdamoAdam35
Przyjaciel forum
Posty: 13
Rejestracja: 08-05-17, 21:50

Re: A gdzie "TO" jest w Biblii?

Post autor: AdamoAdam35 » 09-05-17, 12:41

Witam. Chciałbym się dowiedzieć, gdzie w Biblii jest nakazany kult świętych, odpusty i Sakramenty inne niż chrzest i komunia. Poprosiłbym o przytoczenie cytatów jasno dowodzących, że jest to usankcjonowane. Pozdrawiam

Marek MRB
Administrator
Posty: 1320
Rejestracja: 22-03-11, 00:44
Lokalizacja: Gdynia
Kontakt:

Re: A gdzie "TO" jest w Biblii?

Post autor: Marek MRB » 09-05-17, 22:16

AdamoAdam35 pisze:Witam. Chciałbym się dowiedzieć, gdzie w Biblii jest nakazany kult świętych, odpusty i Sakramenty inne niż chrzest i komunia. Poprosiłbym o przytoczenie cytatów jasno dowodzących, że jest to usankcjonowane. Pozdrawiam
Pozwól że najpierw spytam - a gdzie jest napisane, że wszystko musi być napisane w Biblii?
A co do Twoich pytań - chętnie odpowiem, jednak po kolei. Wybierz co najpierw :)
pozdrawiam serdecznie
Marek
www.analizy.biz

RECEPTĄ NA AKTYWNĄ ROLĘ KOŚCIOŁA, JAKĄ MA ON DO SPEŁNIENIA, NIE JEST JEGO REFORMA, DO CZEGO WZYWAŁY KOŚCIOŁY PROTESTANCKIE, ALE POSŁUSZEŃSTWO, DO CZEGO WZYWAŁ KOŚCIÓŁ WCZESNOCHRZEŚCIJAŃSKI

AdamoAdam35
Przyjaciel forum
Posty: 13
Rejestracja: 08-05-17, 21:50

Re: A gdzie "TO" jest w Biblii?

Post autor: AdamoAdam35 » 09-05-17, 22:41

Napisałem o tym już w innym wątku, ale tutaj też odpowiem, jednak trochę inaczej - bo jeśli coś nie jest napisane w Biblii to znaczy, że nie jest to słowo Boże i jest wymysłem wyłącznie ludzkim. Wpierw może powiedz mi o kulcie świętych.

Marek MRB
Administrator
Posty: 1320
Rejestracja: 22-03-11, 00:44
Lokalizacja: Gdynia
Kontakt:

Re: A gdzie "TO" jest w Biblii?

Post autor: Marek MRB » 09-05-17, 23:49

AdamoAdam35 pisze:Napisałem o tym już w innym wątku, ale tutaj też odpowiem, jednak trochę inaczej - bo jeśli coś nie jest napisane w Biblii to znaczy, że nie jest to słowo Boże i jest wymysłem wyłącznie ludzkim.
  1. Przyjmijmy na chwilę Twój sposób rozumowania: zatem, jeśli luterańskiej zasady "tylko Biblia" (sola scriptura) nie ma w Biblii, to, cytuję, "nie jest to słowo Boże i jest wymysłem wyłącznie ludzkim".

    Jak widać, "tylko Biblia" to zasada, która jest nieważna według samej siebie :-)
  2. Czy mógłbyś mi podać biblijne uzasadnienie Twojego twierdzenia: "jeśli coś nie jest napisane w Biblii to znaczy, że nie jest to słowo Boże" ?
Wpierw może powiedz mi o kulcie świętych.
No nie wiem. W drugim wątku zapodałeś jednocześnie inne tematy. Ja chętnie udzielę CI odpowiedzi, ale na jeden temat na raz. Potem będziesz mógł wybrać następny.
Choć na Twoim miejscu najpierw pomyślałbym, czy w ogóle zasada "tylko Biblia" jest prawdziwa :)[/list]
pozdrawiam serdecznie
Marek
www.analizy.biz

RECEPTĄ NA AKTYWNĄ ROLĘ KOŚCIOŁA, JAKĄ MA ON DO SPEŁNIENIA, NIE JEST JEGO REFORMA, DO CZEGO WZYWAŁY KOŚCIOŁY PROTESTANCKIE, ALE POSŁUSZEŃSTWO, DO CZEGO WZYWAŁ KOŚCIÓŁ WCZESNOCHRZEŚCIJAŃSKI

AdamoAdam35
Przyjaciel forum
Posty: 13
Rejestracja: 08-05-17, 21:50

Re: A gdzie "TO" jest w Biblii?

Post autor: AdamoAdam35 » 10-05-17, 01:11

Ok wpierw to rozstrzygnijmy. Nie ma także nic odnośnie dodawania sobie czegokolwiek przez ludzi.
"Czy mógłbyś mi podać biblijne uzasadnienie Twojego twierdzenia: "jeśli coś nie jest napisane w Biblii to znaczy, że nie jest to słowo Boże"?" - A dla Ciebie istnieje jeszcze jakieś inne słowo Boże? Po co wgl Biblia ma to oddzielnie uzasadniać? Przecież to byłby jakiś absurd. Tam zawarte jest to, co przekazał Bóg, więc jeśli czegoś nie ma, to znaczy, że tego nie przekazał i wszystko inne, co człowiek sobie dodał później, nie jest słowem Bożym. Chyba że uważasz, że nakazy Watykanu to słowo Boże, ale na to nie ma żadnych dowodów.

Awatar użytkownika
hiob
Administrator
Posty: 11191
Rejestracja: 24-10-07, 22:28
Lokalizacja: Północna Karolina, USA
Kontakt:

Re: A gdzie "TO" jest w Biblii?

Post autor: hiob » 10-05-17, 01:50

Marek odpowie Ci lepiej niż ja na wszystkie Twoje pytania, ale pozwól, że spróbuję poszukać sakramentów w Biblii. Piszesz:
AdamoAdam35 pisze:Witam. Chciałbym się dowiedzieć, gdzie w Biblii jest nakazany kult świętych, odpusty i Sakramenty inne niż chrzest i komunia. Poprosiłbym o przytoczenie cytatów jasno dowodzących, że jest to usankcjonowane. Pozdrawiam
Sakrament spowiedzi nakazał nam Pan Jezus tutaj:

Jn 20:21-23
21. A Jezus znowu rzekł do nich: Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam.
22. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego!
23. Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane.


Więcej tutaj: viewtopic.php?p=2629#2629

Namaszczenie chorych:

Jk 5:14-15
14. Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana.
15. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone.


Kapłaństwo:

Dz 6:3-6
3. Upatrzcie zatem, bracia, siedmiu mężów spośród siebie, cieszących się dobrą sławą, pełnych Ducha i mądrości. Im zlecimy to zadanie.
4. My zaś oddamy się wyłącznie modlitwie i posłudze słowa.
5. Spodobały się te słowa wszystkim zebranym i wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego, Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antiochii.
6. Przedstawili ich Apostołom, którzy modląc się włożyli na nich ręce.


Dz 13:2-3
2. Gdy odprawili publiczne nabożeństwo i pościli, rzekł Duch Święty: Wyznaczcie mi już Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich powołałem.
3. Wtedy po poście i modlitwie oraz po włożeniu na nich rąk, wyprawili ich.


Małżeństwo:

Mt 19:4-6
4. On odpowiedział: Czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich jako mężczyznę i kobietę?
5. I rzekł: Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem.
6. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela.


Ef 5:31-32
31. Dlatego opuści człowiek ojca i matkę, a połączy się z żoną swoją, i będą dwoje jednym ciałem.
32. Tajemnica to wielka, a ja mówię: w odniesieniu do Chrystusa i do Kościoła.


Bierzmowanie:

Iz 44:3
3. Bo rozleję wody po spragnionej glebie i zdroje po wyschniętej ziemi. Przeleję Ducha mego na twoje plemię i błogosławieństwo moje na twych potomków.

Ez 39:29
29. I już nie będę na przyszłość ukrywał oblicza mojego przed nimi, kiedy Ducha mojego wyleję na Izraelitów - wyrocznia Pana Boga.

Jn 14:16
16. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze -

Dz 8:14-17
14. Kiedy Apostołowie w Jerozolimie dowiedzieli się, że Samaria przyjęła słowo Boże, wysłali do niej Piotra i Jana,
15. którzy przyszli i modlili się za nich, aby mogli otrzymać Ducha Świętego.
16. Bo na żadnego z nich jeszcze nie zstąpił. Byli jedynie ochrzczeni w imię Pana Jezusa.
17. Wtedy więc wkładali /Apostołowie/ na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego.


- Szczególnie powyższy tekst wyraźnie uczy, że sakrament "otrzymania Ducha Świętego przez nakładanie rąk" jest czymś innym, niż chrzest i niż głoszenie Słowa.

Dz 19:5-6
5. Gdy to usłyszeli, przyjęli chrzest w imię Pana Jezusa.
6. A kiedy Paweł włożył na nich ręce, Duch Święty zstąpił na nich. Mówili też językami i prorokowali.


Hbr 6:1-2
1. Dlatego pominąwszy podstawowe nauki o Chrystusie przenieśmy się do tego, co doskonałe, nie zakładając ponownie fundamentu, jaki stanowią: pokuta za uczynki martwe i /wyznanie/ wiary w Boga,
2. nauka o chrztach i nakładaniu rąk, o powstaniu z martwych i sądzie wiecznym.



To tyle, jeśli chodzi o teksty biblijne potwierdzające, że sakramenty nie tylko nie są sprzeczne z Biblią, ale że ona potwierdza nam, że od początku Kościół ich udzielał.

Inna sprawa, czy to usatysfakcjonuje Twoje żądanie, by to "jasno dowieść". Jasno mogę Ci dowieść Twierdzenie Pitagorasa, ale Kościół to nie trygonometria, to Oblubienica Pańska, żywy organizm, prowadzony przez Ducha Świętego.

Pan Jezus nigdy nie nakazywał spisywania niczego. Nie zostawił nam Biblii. Jezus zostawił nam Kościół, obiecując, że bramy piekielne Go nie przemogą (Mt 16, 18) i obiecując, że da Mu Ducha Świętego, który doprowadzi Go do "całej prawdy" (J 16, 13). Kościół przez dziesięciolecia dynamicznie się rozwijał, zanim w ogóle powstał Nowy Testament.

Szukanie potwierdzenia wszystkiego w Biblii ma tyle samo sensu, co szukanie dowodów na to, że byłem kiedyś w Jugosławii w moim rodzinnym albumie zdjęć. Nie ma tam ani jednej fotki z tych wakacji, choć faktem jest, że tam byłem. Tylko tradycja nam to przekazała.
Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy. (1 J 3,1a)

ODPOWIEDZ