Mt 5, 13 - Jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić?

[Agunik]

<iframe width="420" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/Kggpmeku7jw" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

Wy jesteście solą dla ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? (Mt 5, 13)

W czasach kiedy Pan Jezus wypowiadał te słowa soli używano przede wszystkim po to, by ochronić żywność od zepsucia. Sól konserwuje żywność i umożliwia jej przechowywanie.

Kiedy Pan Jezus wzywa nas byśmy byli solą ziemi, nawołuje byśmy chronili ziemię od zepsucia oraz dbali o to, by samemu nie poddać się duchowemu zmarnowaniu.

Mamy zatem bardzo ważną rolę do spełnienia.
I nie chodzi tylko o to, by nie poddawać się złu ale nade wszystko by swoim przykładem umacniać na ziemi dobro. Pan Jezus wzywa nas do przekazywania wiary w nienaruszonej postaci.

Źle się dzieje, jeśli wiedziesz zbyt spokojne życie, pełne wygody oraz układów, jeżeli nie świadczysz o Bogu. Stajesz się wówczas solą bez smaku i odpowiadasz za szerzenie się zła, wobec którego nie wnosisz sprzeciwu.

Sól może zwietrzeć... Każdy z nas może zwietrzeć, jeśli nie dba o właściwe relacje z Panem Bogiem oraz jeśli nie realizuje swojego powołania.

Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić?...

Czy jesteś solą dla tej ziemi?

Rozważaj słowa Psalmu:
Ps 24,1-6
1. Do Pana należy ziemia i to, co ją napełnia, świat i jego mieszkańcy.
2. Albowiem On go na morzach osadził i utwierdził ponad rzekami.
3. Kto wstąpi na górę Pana, kto stanie w Jego świętym miejscu?
4. Człowiek o rękach nieskalanych i o czystym sercu, który nie skłonił swej duszy ku marnościom i nie przysięgał fałszywie.
5. Taki otrzyma błogosławieństwo od Pana i zapłatę od Boga, Zbawiciela swego.
6. Takie jest pokolenie tych, co Go szukają, co szukają oblicza Boga Jakubowego.

[Agunik]

Dla osób zainteresowanych przesyłam tłumaczenie tekstu piosenki:

Tysiące gwiazd dla Ciebie zapalają się, Panie,
tysiące słów dla Ciebie jak modlitwa brzmią,
w świątyni Twej ożywają serca nasze Panie,
w świątyni duszy ożywa spojrzenie Najwyższego.

Wierzę, wierzę, wierzę, wierzę,
na wszystkie czasy
ludziom darowana [jest] jedna wieczna nadzieja.

Wierzę, wierzę, wierzę, wierzę
na wszystkie czasy
szczodrą ręką Najwyższego wiara [została] nam dana.

My zwracamy się ku niebu jasnemu w modlitwach,
znów prosimy Boga o odpuszczenie grzechów,
aby na zawsze skończyć z wrogością i bitwami,
aby ten świat był z pieśni, miłości, wierszy.

Wierzę, wierzę, wierzę, wierzę
na wszystkie czasy
ludziom dana [została] jedna wieczna nadzieja.

Wierzę, wierzę, wierzę, wierzę
na wszystkie czasy
szczodrą ręką Najwyższego nam wiara [została] dana.

Słowo Twoje &#8211; to sprawiedliwej prawdy kopalnia.
Świetlane oblicze Twe oświeca wschód i zachód,
tysiące gwiazd dla Ciebie zapalają się, Panie,
tysiące słów jak ziemska modlitwa brzmi.

Wierzę, wierzę, wierzę, wierzę,
na wszystkie czasy
ludziom dana [została] wieczna nadzieja jedyna,

wierzę, wierzę, wierzę, wierzę,
na wszystkie czasy
szczodrą ręką Najwyższego wiara [została] nam dana.
W i e r z ę.