Ef 6, 15-obuwszy nogi w gotowość [głoszenia] dobrej now

Awatar użytkownika
Agunik
Przyjaciel forum
Posty: 347
Rejestracja: 10-03-12, 00:25
Lokalizacja: Kraków
Kontakt:

Ef 6, 15-obuwszy nogi w gotowość [głoszenia] dobrej now

Post autor: Agunik » 29-05-12, 16:02

<iframe width="420" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/zM1rS88aOyw" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

Obuwszy nogi w gotowość [głoszenia] dobrej nowiny o pokoju. /Ef 6, 15/

Pora na obuwie dla Bożego żołnierza. Kolejny element zbroi Bożej.

Sandały stanowiły zwyczajne obuwie. Najprostszy ich wzór, to kawałek skóry długości stopy, z przywiązanym skórzanym paskiem, lub rzemykiem (Rdz 14, 23), który przechodził pomiędzy pierwszym i drugim palcem, a następnie był wiązany wokół kostki. Jak łatwo zauważyć ten rodzaj obuwia był przewiewny, jednak po odbytej drodze stopy były bardzo zakurzone, dlatego istniał zwyczaj zdejmowania obuwia przed wejściem do czyjegoś domu. Zdjęcie sandałów i obmycie stóp należało do najniższego sługi, poczynając od sandała prawego.. Obuwie zdejmowano wchodząc do domu, w miejscach świętych (Wj 3, 5; Joz 5, 15), a także podczas żałoby (Ez 24, 17). W czasach Nowego Testamentu zdejmowanie butów panu lub ich noszenie należało do obowiązków niewolnika (Mk 1, 7; Mt 3, 11). Sandały były najbardziej rozpowszechnionym obuwiem w czasach biblijnych, jednak wielu ludzi chodziło boso.

Stopy obute kojarzą się z pielgrzymowaniem, wędrowaniem, krótko mówiąc z drogą. Są one znakiem przygotowania się do podróży (Wj 12, 11; Pwt 29, 5) lub do wojny (Iz 5, 27). Sandały kojarzą się z Paschą &#8211; wyjściem z niewoli i przejściem do Ziemi Obiecanej.

Aby zrozumieć sens ubierania obuwia trzeba przypomnieć sobie fragment przypowieści o radości z powrotu syna, zwanej przypowieścią o Synu Marnotrawnym. Syn ten popełniwszy grzech i uświadomiwszy sobie swoją nędzę postanowił powrócić do domu rodzinnego i prosić ojca, aby uczynił go jednym z najemników. Ojciec jednak nakazał sługom włożenie na niego uroczystej szaty (symbol uhonorowania zaszczytnego gościa), pierścienia (znak władzy) i sandałów (odróżnienie od ludzi niewolnych Łk 15, 22). W ten sposób Ojciec podkreślił, że powracający do domu nie jest niewolnikiem lecz synem i dziedzicem.

Nie jesteśmy zwykłymi żołnierzami - jesteśmy dziećmi Boga i mamy odziedziczyć niebo.
Dana jest nam władza królewska. Jako dzieci Boga mamy być gotowi do głoszenia Dobrej Nowiny.

Cóż to jest ta Dobra Nowina? - Ewangelia! Ma ona dwa zasadnicze znaczenia:
- Znaczenie pierwsze, kiedy zwiastun z pola walki przynosił wiadomość o zwycięstwie. W tym znaczeniu rozumiana jest jako zwycięstwo gwarantujące pokój.
- Kolejne znaczenie to: narodziny władcy lub intronizacja (wyniesienie na tron) &#8211; oznaczające stabilizację wewnętrzną kraju, co w konsekwencji także gwarantuje pokój.

Paradoksalnie więc, będąc na tym świecie w stanie ustawicznej walki dobra ze złem, usynowieni przez Boga mamy być gotowi do głoszenia Jego zwycięstwa!

Żołnierz Boży jest zatem człowiekiem pewnym zwycięstwa.
Pewność mamy w Tym, który już zwyciężył:

Zwycięzcy dam zasiąść ze Mną na moim tronie, jak i Ja zwyciężyłem i zasiadłem z mym Ojcem na Jego tronie. (Ap 3,21)

Będąc zrodzonymi z Boga my także zwyciężamy:
Wszystko bowiem, co z Boga zrodzone, zwycięża świat (1 J 5,4)

A czym żołnierz Boży zwycięża?
Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj. (Rz 12,21)
Ostatnio zmieniony 29-05-12, 19:57 przez Agunik, łącznie zmieniany 1 raz.
Z Bożym pozdrowieniem!
Agnieszka
--------
Odnowię bowiem moje przymierze z tobą i poznasz, że Ja jestem Pan,
abyś pamiętała i wstydziła się,
i abyś ze wstydu ust swoich nie otwarła wówczas,
gdy ci przebaczę wszystko, coś uczyniła. (Ez 16,62-63)


ODPOWIEDZ