Pieśń dziękczynienia - 28.VIII.2000 r.
: 25-04-12, 17:40
Pieśń dziękczynienia - 28.VIII.2000 r.
(rozważając Ps 66)
Opiewaj duszo moja Imię Boga swego,
Stwórcy całego świata, Pana wszechmocnego.
Wszystkie ludy ziemi pokłon Mu oddajcie,
Wielkie Jego dzieła wspólnie wychwalajcie.
Niech się nikt nie znajdzie, kto by nie docenił
Cudu, którym morze w suchy ląd przemienił.
Aby przeszli pieszo i się radowali
Wszyscy, których Swoją potęgą ocalił.
Błogosławmy wspólnie Boga Najwyższego,
On się nie da potknąć nodze sługi Swego.
Tylko On mógł duszy życie podarować,
I stworzenie Swoje ogniem wypróbować.
On także dopuścił dla większej Swej chwały,
By nam wrogie ludy jarzmo nakładały.
Byśmy po tych wszystkich okowach niewoli
Doświadczyli mocy, którą nas wyzwolił.
Wejdę w Twój Przybytek z darem dziękczynienia
I wypełnię wszystkie dane przyrzeczenia,
Które wargi moje z drżeniem ślubowały,
Gdy mnie wrogie ludy srodze uciskały.
Wam, którzy przed Boga majestatem drżycie
Mówię: Pan udziela łask Swoich obficie.
On w Swym miłosierdziu duszę mą ocalił,
Gdy język w niewoli Imię Jego chwalił.
Opiewam więc dzisiaj Boga Jedynego,
Który nie pogardził prośbą sługi Swego.
Wysłuchał modlitwy płynącej z miłości,
Dał mej duszy wolność w Swojej łaskawości.
(rozważając Ps 66)
Opiewaj duszo moja Imię Boga swego,
Stwórcy całego świata, Pana wszechmocnego.
Wszystkie ludy ziemi pokłon Mu oddajcie,
Wielkie Jego dzieła wspólnie wychwalajcie.
Niech się nikt nie znajdzie, kto by nie docenił
Cudu, którym morze w suchy ląd przemienił.
Aby przeszli pieszo i się radowali
Wszyscy, których Swoją potęgą ocalił.
Błogosławmy wspólnie Boga Najwyższego,
On się nie da potknąć nodze sługi Swego.
Tylko On mógł duszy życie podarować,
I stworzenie Swoje ogniem wypróbować.
On także dopuścił dla większej Swej chwały,
By nam wrogie ludy jarzmo nakładały.
Byśmy po tych wszystkich okowach niewoli
Doświadczyli mocy, którą nas wyzwolił.
Wejdę w Twój Przybytek z darem dziękczynienia
I wypełnię wszystkie dane przyrzeczenia,
Które wargi moje z drżeniem ślubowały,
Gdy mnie wrogie ludy srodze uciskały.
Wam, którzy przed Boga majestatem drżycie
Mówię: Pan udziela łask Swoich obficie.
On w Swym miłosierdziu duszę mą ocalił,
Gdy język w niewoli Imię Jego chwalił.
Opiewam więc dzisiaj Boga Jedynego,
Który nie pogardził prośbą sługi Swego.
Wysłuchał modlitwy płynącej z miłości,
Dał mej duszy wolność w Swojej łaskawości.