Grupa Różańcowa im. św. Jana Pawła II

[ewa7778]

jestem z Wami i bede nadal .
Niech Pan Bóg ma nas w swojej opiece a Matka Najswietsza czuwa nad nami
Pozdrawiam

[o. Placyd Koń]

jestem z Wami i bede nadal .
Niech Pan Bóg ma nas w swojej opiece a Matka Najswietsza czuwa nad nami
Pozdrawiam

Bogu niech będą dzięki! Pozdrawiam

[o. Placyd Koń]

Słowo na wrzesień:

Kochani,
„[Dopiero], gdy przekroczymy nieba progi,
Dowiemy się, jak mądre były Boże drogi” (św. Anna Schäffer).
Św. Anna Schäffer wiele przecierpiała w życiu. Trudno to sobie wyobrazić. Ból ma to do siebie, że koncentruje na sobie i może prowadzić do zamknięcia się w sobie osoby cierpiącej. Tego nie można powiedzieć o świętej, która większość życia spędziła w łóżku po doznanych w 18-tym roku życia poparzeniach nóg. Do poparzeń dołączyły się inne cierpienia, w tym także bóle stygmatów. Na początku buntowała się, ale później poddała się woli Bożej. Nawet w swoich cierpieniach widziała wyraz Bożej mądrości. Po początkowym okresie, w którym była niepogodzona z kalectwem, które pokrzyżowało jej plany wstąpienia do zakonu, później dziękowała Bogu za każde cierpienie, które jej było dane, widząc w tym nie tylko przejaw Bożej woli, ale także Jego mądrości, a nawet miłości, na którą starała się dać godną odpowiedź. „W cierpieniu nauczyłam się kochać Ciebie, Boże”.
Niech przykład i modlitwa tej bawarskiej świętej pomoże nam odkryć Bożą mądrość także w każdej formie krzyża, która nas spotyka.
Niech Was i Wasze rodziny błogosławi Bóg wszechmogący: Ojciec i Syn, i Duch Święty.

[o. Placyd Koń]

Kochani,
od jakiegoś czasu czytam listy św. Anny Schäffer. Jej marzeniem było wstąpienie do zakonu. Chciała wyjechać na misje. Ale Pan Bóg miał inne plany. W wieku 19 lat Anna miała wypadek. Wpadła do kotła z gotującym się ługiem. To było początkiem jej cierpień, które trudno sobie wyobrazić. Trwało to przez pozostałe 25 lat jej życia, czyli aż do śmierci. I jak się wydaje, nasilały się one z czasem. Na początku buntowała się, ale z czasem pogodziła się z tym, a nawet nie chciałaby się zamienić na inne życie, ponieważ, jak pisze, przez cierpienia czyniła zadośćuczynienie za swoje grzechy i stawała się coraz bardziej podobna do jej Oblubieńca, tzn. Jezusa Chrystusa, który był jej jedyną miłością.
Bardzo często, z powodu bólu całe noce nie zmrużyła oka. Ten czas poświęcała na modlitwę. A jej ulubioną modlitwą był Różaniec. Rozważanie tajemnic różańcowych było dla niej wielką pociechą. Czyniąc to przenosiła się w duchu przed Najświętszy Sakrament. Tak o tym pisze:
„O jak dużo mogę powiedzieć Zbawicielowi i pocieszać Go i dla Niego czynić pokutę. I tu oczywiście jest miejsce na Różaniec, który tak bardzo lubię odmawiać, szczególnie rozważając 7 radości Najświętszej Dziewicy, który lubię najbardziej… ponieważ przez Różaniec można tak wiele uprosić u kochanego Zbawiciela…! Różaniec jest dla mnie wiernym towarzyszem, całą noc w moich rękach, w których często odczuwam ogniste płomienie [to pewnie aluzja do stygmatów, który nazywała „reumatyzmem”], ale też i w ciągu dnia w chwilach, kiedy nie czytam, piszę lub robię na drutach, Różaniec jest moją ulubioną rozrywką”.
Niech te słowa wielkiej świętej będą dla nas zachętą do odmawiania Różańca.
Niech Was i Wasze rodziny błogosławi Bóg wszechmogący Ojciec, Syn i Duch Święty.

[o. Placyd Koń]

Kochani,
Bóg jest przedziwny w swoich świętych! Listopad to miesiąc poświęcony w szczególny tajemnicy świętych obcowania. 1 listopada czcimy Wszystkich Świętych, a 2 wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych. Czcijmy świętych, uczmy się od nich, rozważajmy ich święte życie, np. przez czytanie ich dzienników i w ogóle ich pism, módlmy się do nich i przez ich pośrednictwo do Boga. A za wiernych zmarłych ofiarujmy odpusty, owoce dobrych uczynków, przeżywane cierpienie czy to fizyczne czy duchowe. Ofiarujmy wreszczie modlitwę, szczególnie różańcową.
Niech Was i Wasze rodziny błogosławi Bóg wszechmogący, Ojciec, Syn i Duch Święty.

[o. Placyd Koń]

Kochani,
Ostatni miesiąc roku zbiega się praktycznie z Adwentem, które jest przygotowaniem do celebrowania tajemnicy Wcielenia. Jednocześnie Adwent jest czasem uświadomienia sobie, że oczekujemy powtórnego przyjścia Pana. Dlatego w pierwszą niedzielę Adwentu słyszymy słowa Pana nawołującego do czuwania i czujności. W sensie dosłownym oznacza to stan przeciwny do snu. Oczywiście nie możemy rozumieć tych słów Pana dosłownie. Raczej chodzi w tych słowach o stan łaski uświęcającej i wolność od nieuporządkowanych przywiązań. Tego właśnie życzę Wam i Waszym rodzinom. W tym duchu niech Was błogosławi Bóg wszechmogący, Ojciec, Syn i Duch Święty.