Grupa Różańcowa im. św. Jana Pawła II

[ewa7778]

jestem z Wami i bede nadal .
Niech Pan Bóg ma nas w swojej opiece a Matka Najswietsza czuwa nad nami
Pozdrawiam

[o. Placyd Koń]

jestem z Wami i bede nadal .
Niech Pan Bóg ma nas w swojej opiece a Matka Najswietsza czuwa nad nami
Pozdrawiam

Bogu niech będą dzięki! Pozdrawiam

[o. Placyd Koń]

Słowo na wrzesień:

Kochani,
„[Dopiero], gdy przekroczymy nieba progi,
Dowiemy się, jak mądre były Boże drogi” (św. Anna Schäffer).
Św. Anna Schäffer wiele przecierpiała w życiu. Trudno to sobie wyobrazić. Ból ma to do siebie, że koncentruje na sobie i może prowadzić do zamknięcia się w sobie osoby cierpiącej. Tego nie można powiedzieć o świętej, która większość życia spędziła w łóżku po doznanych w 18-tym roku życia poparzeniach nóg. Do poparzeń dołączyły się inne cierpienia, w tym także bóle stygmatów. Na początku buntowała się, ale później poddała się woli Bożej. Nawet w swoich cierpieniach widziała wyraz Bożej mądrości. Po początkowym okresie, w którym była niepogodzona z kalectwem, które pokrzyżowało jej plany wstąpienia do zakonu, później dziękowała Bogu za każde cierpienie, które jej było dane, widząc w tym nie tylko przejaw Bożej woli, ale także Jego mądrości, a nawet miłości, na którą starała się dać godną odpowiedź. „W cierpieniu nauczyłam się kochać Ciebie, Boże”.
Niech przykład i modlitwa tej bawarskiej świętej pomoże nam odkryć Bożą mądrość także w każdej formie krzyża, która nas spotyka.
Niech Was i Wasze rodziny błogosławi Bóg wszechmogący: Ojciec i Syn, i Duch Święty.

[o. Placyd Koń]

Kochani,
od jakiegoś czasu czytam listy św. Anny Schäffer. Jej marzeniem było wstąpienie do zakonu. Chciała wyjechać na misje. Ale Pan Bóg miał inne plany. W wieku 19 lat Anna miała wypadek. Wpadła do kotła z gotującym się ługiem. To było początkiem jej cierpień, które trudno sobie wyobrazić. Trwało to przez pozostałe 25 lat jej życia, czyli aż do śmierci. I jak się wydaje, nasilały się one z czasem. Na początku buntowała się, ale z czasem pogodziła się z tym, a nawet nie chciałaby się zamienić na inne życie, ponieważ, jak pisze, przez cierpienia czyniła zadośćuczynienie za swoje grzechy i stawała się coraz bardziej podobna do jej Oblubieńca, tzn. Jezusa Chrystusa, który był jej jedyną miłością.
Bardzo często, z powodu bólu całe noce nie zmrużyła oka. Ten czas poświęcała na modlitwę. A jej ulubioną modlitwą był Różaniec. Rozważanie tajemnic różańcowych było dla niej wielką pociechą. Czyniąc to przenosiła się w duchu przed Najświętszy Sakrament. Tak o tym pisze:
„O jak dużo mogę powiedzieć Zbawicielowi i pocieszać Go i dla Niego czynić pokutę. I tu oczywiście jest miejsce na Różaniec, który tak bardzo lubię odmawiać, szczególnie rozważając 7 radości Najświętszej Dziewicy, który lubię najbardziej… ponieważ przez Różaniec można tak wiele uprosić u kochanego Zbawiciela…! Różaniec jest dla mnie wiernym towarzyszem, całą noc w moich rękach, w których często odczuwam ogniste płomienie [to pewnie aluzja do stygmatów, który nazywała „reumatyzmem”], ale też i w ciągu dnia w chwilach, kiedy nie czytam, piszę lub robię na drutach, Różaniec jest moją ulubioną rozrywką”.
Niech te słowa wielkiej świętej będą dla nas zachętą do odmawiania Różańca.
Niech Was i Wasze rodziny błogosławi Bóg wszechmogący Ojciec, Syn i Duch Święty.

[o. Placyd Koń]

Kochani,
Bóg jest przedziwny w swoich świętych! Listopad to miesiąc poświęcony w szczególny tajemnicy świętych obcowania. 1 listopada czcimy Wszystkich Świętych, a 2 wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych. Czcijmy świętych, uczmy się od nich, rozważajmy ich święte życie, np. przez czytanie ich dzienników i w ogóle ich pism, módlmy się do nich i przez ich pośrednictwo do Boga. A za wiernych zmarłych ofiarujmy odpusty, owoce dobrych uczynków, przeżywane cierpienie czy to fizyczne czy duchowe. Ofiarujmy wreszczie modlitwę, szczególnie różańcową.
Niech Was i Wasze rodziny błogosławi Bóg wszechmogący, Ojciec, Syn i Duch Święty.

[o. Placyd Koń]

Kochani,
Ostatni miesiąc roku zbiega się praktycznie z Adwentem, które jest przygotowaniem do celebrowania tajemnicy Wcielenia. Jednocześnie Adwent jest czasem uświadomienia sobie, że oczekujemy powtórnego przyjścia Pana. Dlatego w pierwszą niedzielę Adwentu słyszymy słowa Pana nawołującego do czuwania i czujności. W sensie dosłownym oznacza to stan przeciwny do snu. Oczywiście nie możemy rozumieć tych słów Pana dosłownie. Raczej chodzi w tych słowach o stan łaski uświęcającej i wolność od nieuporządkowanych przywiązań. Tego właśnie życzę Wam i Waszym rodzinom. W tym duchu niech Was błogosławi Bóg wszechmogący, Ojciec, Syn i Duch Święty.

[o. Placyd Koń]

Kochani,
W pierwszy dzień Nowego Roku 2024, jak w każdym innym, w liturgii Mszy św. Kościół daje nam czytanie z Księgi Liczb, zawierające błogosławieństwo Aaronowe. Przedmiotem tego błogosławieństwa są dwa dary: łaska i pokój. Obydwa są Bożymi darami: łaska, bez której nie można podobać się Bogu i wewnętrzny pokój, pokój serca, którego świat ani nic na świecie dać nie może, tylko sam Pan.
Niech dla Was i Waszych rodzin spełni się obietnica Pana dana już kapłanom Aaronowym, a odnosząca się tym bardziej do kapłaństwa służebnego i królewskiego Nowego Testamentu, według której On będzie błogosławił tym, nad którymi wypowiadamy nasze błogosławieństwo. Warto i trzeba sobie wzajemnie błogosławić, czyli życzyć innym dobra, bo wraca ono do nas z darami, których życzymy naszym bliźnim.
Jak już to wspomniałem błogosławieństwo Aaronowe było bardzo lubiane i chętnie używane przez św. Franciszka z Asyżu. Z wielką radością pragnę wypowiedzieć je nad Wami i Waszymi rodzinami, czego znakiem niech będzie tutejszy zapis:
„Niech Pan Was błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad Wami i obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku Wam i Waszym rodzinom swoje święte oblicze i obdarzy pokojem”.

[Iza]

Kochani, choroba trochę pokrzyżowała nam szyki na przełomie roku i dopiero teraz organizujemy Różę na kolejne 12 miesięcy.
Większość potwierdzeń spłynęła na Facebook'u - z racji łatwiejszej i szybszej komunikacji jesteśmy tam częściej, niż tutaj, ale o. Placyd błogosławieństwa udostępnia dla wszystkich tu i tu więc w modlitewnej łączności nie jest to przeszkodą.

Ponieważ jednak niektóre osoby dawno się nie odzywały, proszę Was o wiadomość zwrotną z potwierdzeniem, czy nadal modlicie się w swojej Róży:
Artek, ewa7778, magda68 i asm.

Po otrzymaniu od Was wiadomości prześlę przydział Tajemnic na ten rok.
Jeśli do końca stycznia nie odezwiecie się, z racji, że z częścią wywołanych osób nie było też kontaktu w zeszłym roku, nastąpi wypisanie Was z Róży.

Wszelkiego dobra w nowym roku!

[o. Placyd Koń]

Kochani,
Na luty mam dla Was słowo zaczerpnięte z dziennika duchowego Służebnicy Bożej, siostry Roberty Babiak. Jest to wizja nieba, gdzie nie ma zazdrości, jeden cieszy się z dobra, które widzi w innych, a wszyscy aniołowie i święci miłują się w Bogu:

„22 kwietnia [1941 r.], wtorek. Po modlitwach popołudniowych poznałam, jak Bóg jest uwielbiony w Aniołach i Świętych w niebie. Również zrozumiałam, jak ci szczęśliwi mieszkańcy nieba miłują się wzajemnie w Bogu i dla Boga. To można zrozumieć przez porównanie. Gdyby ukochana nam osoba weszła do pokoju lustrzanego, to za nic w świecie nie chciałybyśmy zakryć ścian choćby najpiękniejszymi kobiercami, bo przecież zasłoniłyby nam obraz ukochanej osoby, którą pragniemy widzieć wszędzie, gdzie się tylko zwrócimy. Tak samo, w niepojęcie wyższym sposobie, widzą w każdej duszy obraz Boży i dlatego miłują się bez zazdrości, i szczęście jednych powiększa rozkosz drugich dusz. W miłości tej wzajemnej jest tak cudowna harmonia, że po ludzku wyrazić się nie da. Tak byłam przejęta tą słodką rozkoszą miłości, że weszłam w stan uniesienia, po czym czułam się zmęczona fizycznie, gdyż zdawało mi się, jakobym duchem była przez kilka minut w niebie, w królestwie miłości”. (siostra Roberta Zofia Babiak, „W oceania miłości i miłosierdzia TRÓJCY PRZENAJŚWIĘTSZEJ”, s. 161).

Obyśmy i my umieli cieszyć się z dobra, które widzimy w innych.

Niech Was i Wasze rodziny błogosławi Bóg wszechmogący, Ojciec, Syn i Duch Święty.

[o. Placyd Koń]

„W tym samym dniu ofiarowałam Panu Jezusowi tę radość, jak miał po swoim zmartwychwstaniu, gdy spotkał się ze swą Matką Nie pokalaną, bo zawsze uważałam, że to była największa radość Jego n; tej biednej ziemi, chciałam więc tym ofiarowaniem rozweseli, Jego Boskie Serce. Natychmiast Zbawiciel dał mi poznać, że największą na ziemi była chwila, gdy ustanowił Najświętszy Sakrament na konto swej męki i śmierci krzyżowej”. (Siostra Roberta Babiak, „W oceanie miłości i miłosierdzia Trójcy Przenajświętszej”, Wydawnictwo WAM, s. 178).
„Pewnego razu przy ucałowaniu krzyża powiedział mi głos: „Choćby Anioł z nieba zstąpił i powiedział ci, że Bóg cię nie miłuje, nie wierz mu, lecz spójrz na krzyż, bo tam masz świadectwo prawdy, że cię Bóg miłuje”. (tamże, s. 180)
Kochani,
przyznam, że te dwa krótkie fragmenty z pism Służebnicy Bożej przyniosły mi wielką pociechę duchową, ponieważ ukazują dwie rzeczy:
1. W krzyżu najbardziej objawiła się miłość i miłosierdzie Pana Boga dla ludzkości, dla każdego z nas. W więc i mnie kocha Pan takiego, jakim jestem. W chwilach wątpliwości w Bożą miłość do nas patrzmy na krzyż.
2. Miłość Pana Jezusa była i jest bezinteresowna. Nietrudno sobie wyobrazić, że spotkanie z Matką po swoim zmartwychwstaniu było dla Niego wielką radością. A jeśli jeszcze większą radością było ustanowienie Najświętszego Sakramentu, to znaczy, że Jego miłość jest całkowicie bezinteresowna. Nie możemy zapomnieć, że za ustanowienie Eucharystii Pan Jezus zapłacił ogromną cenę. A jeśli pomimo tego było to dla Niego przyczyną największej radości wśród wszystkich, które przeżył na ziemi, to z jakąż wdzięcznością powinniśmy uczestniczyć we Mszy św., z jaką czcią przyjmować Go do naszych serc w Komunii świętej i adorować Go obecnego w Najświętszym Sakramencie! Pamiętajmy o tym szczególnie, kiedy w liturgii będziemy obchodzić pamiątkę ustanowienia Eucharystii.
Niech Was i Wasze rodziny błogosławi Bóg wszechmogący, Ojciec, Syn i Duch Święty.

[o. Placyd Koń]

„Panie, uczyń mnie godnym nieść krzyż, który mi dajesz, bo czymś niewypowiedzianie dobrym i pięknym jest być Twoim”.

Kochani,
na Wielkanoc i cały rozpoczynający się miesiąc pragnę wykorzystać życzenia, które otrzymałem w Wielki Czwartek, dniu ustanowienia kapłaństwa i Eucharystii. Dodam, że zostały wysłane do mnie przez kogoś, kto należy do naszej grupy modlitewnej. Będzie to parafraza otrzymanych życzeń, szczególnie ostatniego zdania:
Niech Was i Waszych najbliższych błogosławi Pan Jezus, który powstał z martwych i żyje na wieki. Niech On będzie dla Was zawsze źródłem niewyczerpanych darów, aby Wasze życie było świadectwem przynależności do Boga.
PS. Przepraszam za opóźnienie.