Gdzieś czytałem, że książki Zenona Kosidowskiego wpisane są na indeks ksiąg zakazanych. Czy w związku z tym czytanie ich jest dla nas złe? "Opowieści biblijne" na pewno nie powinny być w posiadaniu chrześcijanina (chyba, że wyrobionego i ostrożnego), ale takie "Królestwo złotych łez" wg mnie jest nieszkodliwe (prawie) w swej treści.
Większość gwiazd i zespołów grających współczesną muzykę rozrywkową (rock, pop, dance, itp.) także umieszczono na jakiejś "czarnej liście" watykańskiej, ale moim skromnym zdaniem jest to niemądre, bowiem prawie każda rzecz zawiera w sobie mniej lub więcej zła. Jawnego bądź ukrytego (tu jest największy problem - gdzie leży granica?). Zatem, tworząc takie listy odnoszące się do innych dziedzin twórczości musielibyśmy umieścić na nich praktycznie większość dzieł.
Kolejna sprawa, zupełnie inna, ale nie chciałem zakładać osobnego tematu: karty. Czy samo granie w nie jest potępiane? Na pewno nie, ale... przecież to może prowadzić do hazardu. Waszym zdaniem warto spalić karty? Bo mam taki zamiar.
Jeszcze jedno: gry komputerowe. Widziałem w internecie listę szkodliwych, ale jest niekompletna. Zresztą, dopisać by do niej trzeba większość gier, a to chyba nonsens. Przecież na tej zasadzie 99 % filmów w TV jest zła, wystarczy że ktoś tam kogoś zastrzeli. Nie można dać się zwariować, prawda?
Wątek ogólnie o rzeczach, które nie wiadomo, czy należy porzucić dla swojego dobra.
Granice szkodliwości książek, gier, itp.
Moderator: Marek MRB
Granice szkodliwości książek, gier, itp.
Ostatnio zmieniony 08-02-13, 14:00 przez starex, łącznie zmieniany 1 raz.
Pozdrawiam wszystkich forowiczów i nie tylko!
Nie sądzę by był jakiś oficjalny indeks ksiąg zakazanych. I by był prowadzony przez Stolicę Apostolską. Jeśli już to przez jakichś samozwańczych inkwizytorów. Oczywiście do wszystkiego trzeba podchodzić z rozumem i umiejętnością krytycznego myślenia - ale przecież rozum to dar od Boga - wystarcza więc go regularnie używać żeby nie zaniknąłstarex pisze:Gdzieś czytałem, że książki Zenona Kosidowskiego wpisane są na indeks ksiąg zakazanych.
Istnieje, istnieje natknelam sie na takowy, biorac do reki ksiazke jezuity A. De Mello pt.: "Przebudzenie" i kilka innych opowiadan. Ksiazka zawiera note, ze jest na liscie ksiag zakazanych. Mimo to, zdecydowalam sie przeczytac i tresci w niej zawarte wywarly bardzo duzy wplyw na moje zycie. Nie najlepszy niestety. Ale sam autor uczciwie ostrzega, ze ksiazka moze wyrzadzic wiele zla.
natknelam sie na takowy, biorac do reki ksiazke jezuity A. De Mello pt.: "Przebudzenie" i kilka innych opowiadan. Ksiazka zawiera note, ze jest na liscie ksiag zakazanych. Mimo to, zdecydowalam sie przeczytac i tresci w niej zawarte wywarly bardzo duzy wplyw na moje zycie. Nie najlepszy niestety. Ale sam autor uczciwie ostrzega, ze ksiazka moze wyrzadzic wiele zla.A gdzie ten spis jest dostępny? Czy to nie jest aby sposób na reklamę?
Bo Wikipedia twierdzi że ostatni taki indeks został opublikowany w 1949 roku - nie sądzę by De Mello się tam znalazł - http://pl.wikipedia.org/wiki/Indeks_ksi ... zakazanych
Bo Wikipedia twierdzi że ostatni taki indeks został opublikowany w 1949 roku - nie sądzę by De Mello się tam znalazł - http://pl.wikipedia.org/wiki/Indeks_ksi ... zakazanych
Wikipedia twierdzi też, że:
W notyfikacji z dnia 14 czerwca 1966 Kongregacja Nauki Wiary stwierdziła, że Indeks pozbawiony jest znaczenia dyscyplinarno-karnego, natomiast zachowuje swoją wartość moralną jako ostrzeżenie przed treściami szkodliwymi dla wiary i dobrych obyczajów. Odtąd przestrzeganie Indeksu jest kwestią sumienia wiernych. Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 roku zaleca biskupom czuwanie, by wpływ środków przekazu i słowo pisane nie szkodziły wierze i obyczajom wiernych. W przypadku szczególnego zagrożenia ze strony jakiejś publikacji biskupi powinni podjąć środki zaradcze o charakterze informacyjnym. Negatywne rekomendacje dla niektórych pozycji mogą wydawać krajowe Konferencje Episkopatu czy poszczególni biskupi. Przykładem w Polsce jest stanowisko Episkopatu wobec książki Kod Leonarda da Vinci[5].
Działania te reguluje Kodeks prawa kanonicznego w pp. 822-832. "Dla zachowania nieskazitelności wiary i obyczajów, pasterze Kościoła posiadają prawo i są zobowiązani czuwać, by wiara i obyczaje wiernych nie doznały uszczerbku przez słowo pisane lub użycie środków społecznego przekazu[6]." (p. 823).
W wyjątkowych przypadkach Kongregacja Nauki Wiary wydaje publiczne orzeczenie, iż dana publikacja jest niezgodna z nauką Kościoła[7
W notyfikacji z dnia 14 czerwca 1966 Kongregacja Nauki Wiary stwierdziła, że Indeks pozbawiony jest znaczenia dyscyplinarno-karnego, natomiast zachowuje swoją wartość moralną jako ostrzeżenie przed treściami szkodliwymi dla wiary i dobrych obyczajów. Odtąd przestrzeganie Indeksu jest kwestią sumienia wiernych. Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 roku zaleca biskupom czuwanie, by wpływ środków przekazu i słowo pisane nie szkodziły wierze i obyczajom wiernych. W przypadku szczególnego zagrożenia ze strony jakiejś publikacji biskupi powinni podjąć środki zaradcze o charakterze informacyjnym. Negatywne rekomendacje dla niektórych pozycji mogą wydawać krajowe Konferencje Episkopatu czy poszczególni biskupi. Przykładem w Polsce jest stanowisko Episkopatu wobec książki Kod Leonarda da Vinci[5].
Działania te reguluje Kodeks prawa kanonicznego w pp. 822-832. "Dla zachowania nieskazitelności wiary i obyczajów, pasterze Kościoła posiadają prawo i są zobowiązani czuwać, by wiara i obyczaje wiernych nie doznały uszczerbku przez słowo pisane lub użycie środków społecznego przekazu[6]." (p. 823).
W wyjątkowych przypadkach Kongregacja Nauki Wiary wydaje publiczne orzeczenie, iż dana publikacja jest niezgodna z nauką Kościoła[7
Książka A. De Mello będąca mieszanką buddyzmu z chrześcijaństwem nie jest zakazana. Kongregacja nauki wiary może wydać oświadczenie potępiając konkretne poglądy i uznając je za niebezpieczne i tak się stało w przypadku tego jezuity. Jednak jeśli czytasz coś z ciekawości nie utożsamiając się z treścią i nie przekładając tego na swoje życie wszystko jest w porządku i z pewnością nie jest to grzechem.misia pisze:Istnieje, istnieje
Jeśliby ktoś mówił: Miłuję Boga, a brata swego nienawidził, jest kłamcą, albowiem kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi. (1J 4,20)