katolik.us

purpureus pisze: Drogi Hiobie zaimek osobowy w liczbie pojedynczej wskazuje po prostu na jedną osobę. Odniesiony zaś do Boga sugeruje, że ów Bóg jest jedną osobą...

Ja naprawdę nie rozumiem co chcesz wykazać w tym wątku? Gdyby tajemnica Trójcy Świętej była możliwa do opisania naszym językiem, nie byłaby tajemnicą. Są pewne rzeczy, które wymykają się naszej możliwości spostrzegania i pojmowania. Fakt, że w Biblii nie znajdziesz wytłumaczenia na coś, nie znaczy, że to nie istnieje, czy że nie jest to prawdą. Nawet opis nieba wymyka się naszym możliwościom i możemy jedynie powtórzyć za św. Pawłem: "Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało..."

Czy koło może być prostokątem? W naszej, trójwymiarowej przestrzeni, nie. Ale gdy odniesiemy się do przestrzeni dwuwymiarowej, gdy zrobimy np. rzut jakiejś bryły, powiedzmy walca, na dwuwymiarową płaszczyznę, to w zależności od ustawienia tego walca możemy otrzymać albo prostokąt, albo koło. I gdyby żyły "płaszczaki", stworzonka mające tylko świat dwuwymiarowy, nigdy by nie zrozumiały, czym jest trójwymiarowa bryła, która jest i prostokątem i kołem. A przecież prawda o Bogu, o jego istocie jest dla nas dużo bardziej abstrakcyjna i odległa, niż jeden wymiar fizycznego świata.

Zatem dlaczego po prostu nie przyjąć na wiarę tego, co nam Bóg objawił? Dlaczego nie pozostać przy tym, że skoro Bóg jest Miłością, z samej swej natury, to nie może być sam, bo miłość musi mieć jakiś obiekt miłości? A skoro Bóg miłuje całym sobą, to miłość ta, miłość Ojca do Syna, miłość wieczna, istniejąca przed stworzeniem świata, też musi być osobą? I mamy doskonałą relację trzech osób, relację miłości. Czy to nie jest piękne? Oczywiście, że jest, bo to sam Bóg, a każde piękno, jakie znamy, jest tylko odbiciem piękna Boga.

Jest jeden Bóg, zatem jaka ma być liczba?
Tworzysz sztuczne problemy purpureusie, myląc pojęcie "Bóg" z pojęciem "osoba".

Inna rzecz, że oczywiście się mylisz: Biblia używa wielokrotnie liczby mnogiej mówiąc o Bogu.

Słowo Bóg odmienia się następująco:

• liczba pojedyncza - El (אל)
• liczba podwójna - Elach (אלוה)
• liczba mnoga - Elohim (אֱלֹהִים).

W całym Starym Testamencie w stosunku do Boga używana jest forma mnoga – Elohim. W sposób dosłowny należałoby ją tłumaczyć jako "Bogowie" gdyby nie to, że w wielu miejscach (choć nie wszędzie) powiązana jest z czasownikiem w liczbie pojedynczej (np. w Rdz 1,1 czytamy "stworzył", a nie "stworzyli", jak by to wynikało z formy Elohim).
Właśnie w ten sposób ST wyraża ową jedyność Boga i jednocześnie istnienie różnych osób boskich.

Marek MRB pisze:Jest jeden Bóg, zatem jaka ma być liczba?
Tworzysz sztuczne problemy purpureusie, myląc pojęcie "Bóg" z pojęciem "osoba".

Inna rzecz, że oczywiście się mylisz: Biblia używa wielokrotnie liczby mnogiej mówiąc o Bogu.

Słowo Bóg odmienia się następująco:

• liczba pojedyncza - El (אל)
• liczba podwójna - Elach (אלוה)
• liczba mnoga - Elohim (אֱלֹהִים).

W całym Starym Testamencie w stosunku do Boga używana jest forma mnoga – Elohim. W sposób dosłowny należałoby ją tłumaczyć jako "Bogowie" gdyby nie to, że w wielu miejscach (choć nie wszędzie) powiązana jest z czasownikiem w liczbie pojedynczej (np. w Rdz 1,1 czytamy "stworzył", a nie "stworzyli", jak by to wynikało z formy Elohim).
Właśnie w ten sposób ST wyraża ową jedyność Boga i jednocześnie istnienie różnych osób boskich.

Oczywiście to nie jest na temat. A bynajmniej nie stanowi odniesienia się do tego o czym pisałem. Zaimek osobowy w liczbie pojedynczej odniesiony do osoby wskazuje, że mamy do czyninia z jedną osobą. Podążając za tym co napisałeś należy doprecyzować, że gramatyka w Biblii sugeruje, że Bóg jest po prostu jedną osobą. Do zwieloktronienia orzeczeń przy zwielokrotnionych podmiotach się nie odniosłeś. Pytanie dlaczego? Przecież termin Bóg jest nazwą osoby (przynajmniej w kontekście tego o czym rozmawiamy). Podaj mi zatem przykłady, gdzie autorzy poszczególnych ksiąg wypowiadają się o Bogu nieosobowo?


Co do liczby mnogiej w skladni rzeczowników i czasowników pisałem o tym powyżej, więc nie wiem z kim polemizujesz. Oczywiście pluralizmy te nie sugerują żadnej mnogości w Bogu, wchodzi to w zakres semantyki i idiomatyki języka. Elohim w liczbie mnogiej odnoszono do Mojżesza, Salomona itd. W języku hebrjaskim rzeczownik pluralny połączony z czasownikiem singularnym ma znaczenie singularne jest to tzw. Znaczeniowa liczba pojedyncza. Przykładów jest mnóstwo, bywa i odwrotnie np. w Rd. 1.26 rzeczownik "adam" to l.p. a czasownik "wejirdu" to l.m. i tutaj tłumacze czasem.dopasowują liczbe do rzeczownika czasem czasownika.

Przeczytaj zatem jeszcze raz, bo najwyraźniej nie wczytałeś ;)